زمینه و هدف: استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی و بزرگ ترین علت ایجاد ناتوانی در میان افراد میانسال و مسن است، که با مکانیسم تخریب پیشرونده غضروف مفصلی باعث ایجاد درد مزمن و اختلال عملکرد مفاصل درگیر می شود. هنوز علت اصلی این بیماری به درستی شناخته نشده است. طی چندین مطالعه اپیدمیولوژیک در کشور های دیگر ارتباط این بیماری با بیماری های قلبی و عروقی گزارش شده است. هدف ما از این مطالعه بررسی وضعیت ضخامت کاروتید در زنان با استئوآرتریت دست در مقایسه با افراد هم سن ولی بدون استئوآرتریت بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 256 نفر از زنان میانسال و مسن مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حضرت ولیعصر زنجان که با معاینه مفاصل دست در دو گروه بیماران مبتلا به استئوآرتریت و گروه بدون استئوآرتریت تقسیم شده بودند، با استفاده از سونوی داپلر شریان کاروتید از نظر میزان و شدت آترواسکلروز و وجود یا نبود پلاک آترواسکلروتیک بررسی شدند. نتایج حاصل شده با استفاده از تست های آماری Chi-Square و Independent T-Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتندیافته ها: در این بررسی 256 زن با میانگین سنی 56.79 سال شرکت کرده بودند. 30.8 درصد از زنان مبتلا به استئوآرتریت و 17.5 درصد از زنان سالم پلاک آترواسکلروتیک شریان کاروتید داشتند، که به لحاظ آماری این تفاوت معنی دار بود (0.009=P، OR=2.1). پس از کنترل سن هنوز وجود استئوآرتریت یک ریسک فاکتور برای پلاک کاروتید محسوب می شد. میانگین ضخامت انتیمای شریان کاروتید در بیماران 0.975 میلی متر و در افراد سالم 0.910 میلی متر بود (P<0.0001).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه همراهی معنی داری میان بیماری استئو آرتریت و بیماری های آترواسکلروتیک نشان داد. پیشنهاد می گردد در مطالعات بعدی بررسی اثر پیشگیری کنندگی دارو های کاهنده آترواسکلروز بر پیشرفت استئوآرتریت مورد توجه قرارگیرند.

1زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایعترین علت ریزش مو می باشد. مطالعات مختلف نتایج متفاوتی از ارتباط بیماری های قلبی عروقی را با آلوپسی آندروژنتیک ذکر کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین آلوپسی آندروژنتیک با ضخامت اینتیما مدیای شریان کاروتید انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی از مهر 1400 تا خرداد 1401 بر روی 100 نفر از مراجعه کنندگان به کلینیک پوست و مو بیمارستان علامه بهلول در دو گروه 50 نفره مورد و شاهد با سن کمتر از 40 سال انجام شد. افراد از نظر سن و جنس همسان سازی شدند. بیماران مبتلابه آلوپسی براساس تشخیص پزشک معالج به سه دسته خفیف، متوسط و شدید طبقه بندی شدند. ضخامت لایه اینتیما مدیا شریان کاروتید با استفاده از سونوگرافی اندازه گیری شد. یافته ها: در هر گروه 37 نفر مرد و 13 نفر زن حضور داشت هرچند نتایج به دست آمده نشان دهنده بالاتر بودن ضخامت لایه اینتیما مدیا شریان کاروتید در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک بود ولی ارتباط آماری معناداری بین آلوپسی آندروژنتیک و ضخامت لایه اینتیما مدیا شریان کاروتید یافت نشد (66/0P=). همچنین بین میزان ضخامت اینتیما مدیا شریان کاروتید و مدت ابتلابه آلوپسی ارتباط آماری وجود داشت (03/0P=). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین میزان ضخامت اینتیما مدیا شریان کاروتید و مدت ابتلابه آلوپسی، می توان گفت ارتباط احتمالی بین آلوپسی و آترواسکلروز وجود دارد اما جهت اثبات نیاز به انجام مطالعات با حجم نمونه بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایع ترین علت ریزش مو بعد از بلوغ است. شیوع بیماری های همراه با آن در مبتلایان به این بیماری به طور فزاینده ای در حال شناسایی است که از مهم ترین آن ها می توان سندرم متابولیک و بیماری های قلبی عروقی را نام برد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط آلوپسی آندروژنتیک با ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید به عنوان مشخصه ای برای تشخیص زودهنگام آترواسکلروز در زنان بود.روش اجرا: این مطالعه مورد شاهدی روی 54 زن، 27 نفر مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک و 27 نفر شاهد سالم انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی افراد در پرسش نامه از پیش تدوین شده ثبت و ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با استفاده از سونوگرافی اندازه گیری شد. پس از گردآوری اطلاعات، ارتباط ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با آلوپسی آندروژنتیک با استفاده از آزمون های t مستقل و Mann-Whitney در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: میانگین±انحراف معیار سن گروه مورد و شاهد به ترتیب برابر 28.8±6.6و 28.1±6.7سال بود. هرچند نتایج به دست آمده نشان دهنده بالاتربودن ضخامت لایه اینتیما مدیای کاروتید در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک بود ولی ارتباط آماری معنی داری بین آلوپسی آندروژنتیک و ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید یافت نشد (p>0.05). هم چنین، رابطه آماری معنی داری بین ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید و سن شروع بیماری، شدت آلوپسی و الگوی آلوپسی یافت نشد (p>0.05).نتیجه گیری: هرچند نتایج این مطالعه معنی دار نشد ولی بالاتربودن ضخامت لایه اینتیما مدیای کاروتید در مبتلایان به آلوپسی آندروژنتیک را می توان به عنوان عاملی برای پیش بینی بیماری های قلبی عروقی مدنظر داشت.

مقدمه: در بیماران تالاسمی، وجود ارتباط بین بار آهن اضافی و بروز اترواسکلروز نشان داده شده است. در این مطالعه مورد-شاهدی ضخامت انتیما مدیای سرخ رگ کاروتید مشترک در بیماران تالاسمی ماژور، اینترمدیا و مینور با افراد سالم مقایسه شد. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی، 27 بیمار تالاسمی ماژور، 27 تالاسمی اینترمدیا و 27 تالاسمی مینور در محدوده سنی 19 تا 28 سال و با نسبت جنسیتی یکسان، از شهرستان جهرم، واقع در استان فارس در جنوب ایران بررسی شدند. بیمارانی که دارای دیابت، فشارخون، چاقی و اختلال عملکرد تیروئید بودند ونیز در صورت سیگاری بودن وارد مطالعه نشدند. همچنین 27 فرد سالم با همسان سازی جنسیتی، در همان محدوده سنی به عنوان گروه کنترل سالم از مراجعه کنندگان به درمانگاه به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. یافته ها: میانگین مقدار سرمی کلسترول، LDL وHDL در بیماران تالاسمی ماژور و اینترمدیا نسبت به مینور و افراد سالم به طور معناداری کمتر بود (001/0P<). ضخامت انتیما مدیا در هر سه گروه از بیماران تالاسمی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود (001/0P<). این نتیجه پس از حذف اثر متغیرهای مخدوش کننده شامل فریتین، کلسترول، LDL و HDL و سن مشابه بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد بدون در نظر گرفتن سایر عوامل خطر آترواسکلروز، بتاتالاسمی یک مولفه تاثیرگذار در ایجاد مشکلات عروقی باشد. شاید عوامل ژنتیکی مولکولی این بیماری بر عوامل دخیل در ایجاد آترواسکلروز موثر بوده و اثبات این نیازمند طرح های مطالعاتی وسیع تر و انجام بررسی های ترکیبی پایه و بالینی می باشد.

مقدمه: آترواسکلروز بیماری است که عوامل مختلفی در ایجاد آن دخیل اند و تشخیص و درمان این عوامل در پیشگیری از عوارض آترواسکلروز که شامل حوادث عروقی مغز میباشد موثر می باشد. از جمله این عوامل که اخیرا مطرح شده است عفونتها و من جمله عفونت کلامیدیا پنومونیه می باشد. از سوی دیگر شناخت نشانه های شروع آترواسکلروز به کمک ابزارهای پاراکلینیکی ما را در زمینه پیشگیری از پیشرفت آن و همچنین پیگیری بیماران یاری می کند یکی از نشانه ها افزایش ضخامت جدار عروق خون رسان به مغز است که با معیاری به نام IMT ضخامت انتیما - مدیا) سنجیده می شود. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر عفونت کلامیدیا پنومونیه بر افزایش IMT طراحی و اجرا شده است.روشها: در این مطالعه 83 نفر تحت بررسی شریانهای گردنی خون رساننده به مغز با دستگاه داپلکس اولتراسوند قرار گرفتند و IMT در 1 سانتی متر قبل از بیفورکاسیون شریان کاروتید مشترک راست و چپ سنجیده شد. IMT بیش از 0.9mm افزایش یافته تلقی شد و بر این اساس 44 نفر با IMT افزایش یافته در گروه مورد و 39 نفر با IMT طبیعی در گروه شاهد قرار گرفتند. گروه مورد و شاهد از نظر فراوانی مثبت بودن آنتی - بادیهای IgA و IgG ضد کلامیدیا پنومونیه و میانگین تیتر آنتی بادی ها با هم مقایسه شدند. آنتی بادی های IgG و IgA ضد کلامیدیا پنومونیه در سرم افراد گروه مورد و شاهد سنجیده شد و میزان آنتی بادی بیشتر از (Immune 1.10 Status Ratio) IRS مثبت، بین 0.9 تا IRS 1.09 بینابینی و کمتر از IRS 0.9 منفی در نظر گرفته شد.نتایج: بین گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری از نظر فراوانی مثبت بودن تیتر Cp. IgG و Cp. IgA و میانگین تیتر این آنتی بادی ها مشاهده نشد.بحث: نه Cp. IgG و نه Cp. IgA نقش پیش بینی کننده برای افزایش IMT ندارند.

مقدمه: پسوریازیس یک التهاب مزمن سیستم ایمنی-پوست می باشد که مشخصه ی آن پلاک های اریتماتوز شریانی است. اندازه گیری ضخامت اینتیما مدیای شریان کاروتید می تواند ابزاری برای تشخیص زودرس آترواسکلروز در مرحله قبل از انسداد و دارای علایم بالینی باشد. روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 30 بیمار پسوریازیس و 30 فرد سالم در سنین 20 تا 60 سال مراجعه کننده به کلینیک پوست در بیمارستان 22 بهمن مشهد طی سالهای 98-97 با نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. اندازه گیری ضخامت اینتیمای کاروتید مشترک توسط همکار رادیولوژیست طرح و با استفاده از سونوگرافی انجام شد. در انتها داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16و آزمون های آماری آنوا، من ویتنی و پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین ضخامت اینتیمای مدیای کاروتید (CIMT) در بیماران و گروه کنترل به ترتیب 0. 059±,0. 51 و 0. 047±,0. 47 میلی متر به دست آمد. CMIT مشترک در بیماران پسوریازیس به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل مشاهده شد (p value= 0. 010). ارتباط معنی داری بین میانگین CIMT در بیماران با سن، جنس و شخص توده ی بدنی یافت نشد. نتیجه گیری: از آن جایی که CIMT در بیماران پسوریازیس به طور معناداری بالاتر گزارش شده است، کنترل سخت گیرانه تر سایر عوامل خطر آترواسکلروز نسبت به سایرین و کنترل شدید تر التهاب در این افراد ضرورت می یابد.

مقدمه: خانم های با سابقه دیابت بارداری (Gestational diabetes mellitus یا GDM) در معرض خطر پیشرفت به سمت بیماری های قلبی- عروقی و سندرم متابولیک هستند. ضخامت انتیما- مدیای کاروتید (Carotid intima-media thickness یا CIMT)، یک شاخص غیر تهاجمی ارزیابی آترواسکلروز تحت بالینی می باشد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی ضخامت انتیما- مدیای کاروتید در زنان با و بدون سابقه دیابت بارداری در مقایسه با دوران بارداری انجام گرفت تا رابطه بین دیابت بارداری را با افزایش ضخامت انتیما- مدیای کاروتید بررسی نماید.روش: جمعیت این مطالعه شامل 20 زن با سابقه قبلی دیابت بارداری و 20 زن با سابقه بارداری طبیعی بودند. دو گروه از نظر سن، شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) و نوبت بارداری (Parity) با هم مطابقت داده شدند. ضخامت انتیما- مدیای کاروتید یک سال پس از زایمان توسط سونوگرافی B-Mod برای تمام بیماران اندازه گیری و با نتایج سونوگرافی ضخامت انتیما- مدیای کاروتید اواسط و اواخر دوران بارداری آن ها مقایسه گردید.یافته ها: CIMT در هر دو گروه طی دوران بارداری افزایش و پس از زایمان کاهش یافت (CIMT در زنان با سابقه دیابت بارداری برابر با 0.55 میلی متر و در زنان با سابقه بارداری طبیعی برابر با 0.57 میلی متر) که این میزان کاهش نسبت به CIMT در اواخر حاملگی در هر دو گروه قابل توجه بود (CIMT در زنان با سابقه دیابت بارداری برابر با 0.65 میلی متر و در زنان با سابقه بارداری طبیعی برابر با 0.59 میلی متر بود)؛ علاوه بر آن، نسبت به CIMT اواسط دوران بارداری در گروه با سابقه دیابت بارداری نیز قابل توجه بود.نتیجه گیری: CIMT در خانم های با دیابت دوران بارداری یک سال بعد از زایمان کاهش قابل توجهی دارد.

سابقه و هدف: وزن بیش از حد طبیعی در دوره طفولیت با فرایند آترواسکلروز همراه می باشد. در مرحله اول این عارضه خود را به صورت ضخیم شدن انتیما نشان می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی ضخامت انتیما- مدیا (IMT) در تنه و بولب شریان کاروتید در اطفال 12 تا 18 ساله چاق در مقایسه با گروه شاهد می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد- شاهدی، در 80 دانش آموز 18-12 ساله؛ پس از ثبت قد، وزن، فشار خون؛ کلسترول و تری گلیسرید، میانگین IMT تنه و بولب شریان کاروتید هر دو سمت به دست آمد و یافته ها به وسیله آزمون آماری آنالیز واریانس، مجذور کای و t student در نرم افزار SPSS در سطح معنی دار P کم تر از 0.05 تحلیل شد.یافته ها: میانگین سنی در گروه های چاق و شاهد به ترتیب 13.9±1.7 سال و 14.4±1.9 سال بود، گروه چاق شامل 24 دختر و 16 پسر و گروه طبیعی شامل 23 دختر و 17 پسر بودند. میانگین وزن، کلسترول و تری گلیسیرید در گروه چاق به ترتیب 175.9 mg/dl, 72.05 kg و 154.9 mg/dl و در گروه شاهد 146.9 mg/dl, 47.9kg و 90.05 mg/dl بود (P<0.001). میانگین IMT شریان کاروتید در گروه چاق و کنترل به ترتیب 0.4806 و 0.4167 میلی متر با P<0.001 و میانگین IMT بولب در دو گروه فوق الذکر به ترتیب 0.4885 و 0.4362 میلی متر بود.استنتاج: افزایش ضخامت IMT در تنه و بولب شریان کاروتید در نوجوانان چاق مشاهده می شود و این افزایش ضخامت همراه با افزایش سطح کلسترول و تری گلیسیرید خون است.

هدف: مقایسه ضخامت دیواره کاروتید سمت درگیر در بیماران مبتلا به ایسکمی حاد غیر آرتریتی قدامی عصب بینایی (NAION) یک طرفه با سمت غیرمبتلا.روش پژوهش: در این مطالعه آینده نگر، 17 بیمار مبتلا به NAION یک طرفه که کم تر از 8 هفته از شروع بیماری آن ها گذشته بود؛ مورد بررسی قرار گرفتند. به وسیله اولتراسونوگرافی (B-mode)، ضخامت اینتیما - مدیای (IMT) سرخرگ های کاروتید مشترک و داخلی دو طرف اندازه گیری شد. اندازه گیری های سمت مبتلا با سمت غیردرگیر مقایسه شد.یافته ها: مطالعه بر روی 10 مرد و 7 زن با متوسط سنی 10.8±59.6 سال (74-45 سال) انجام شد. هیچ کدام از بیماران دارای سابقه مشکلات قلبی - عروقی یا مغزی - عروقی نبودند. میانگین فاصله بین شروع NAION و اندازه گیری ها 13.2±27.7 روز (45-10 روز) بود. میانگین IMT در هر دو سرخرگ کاروتید مشترک و داخلی، در سمت مبتلا (به ترتیب 0.14±1.19 و 0.29±1.41 میلی متر) در مقایسه با سمت غیرمبتلا (به ترتیب 0.11±0.92 و 0.2±0.83 میلی متر)، به طور بارز افزایش یافته بود (P<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد NAION با افزایش ضخامت دیواره کاروتید سمت خود همراهی داشته باشد. در بیماران مبتلا به NAION، غربالگری کاروتید با سونوگرافی ممکن است در یافتن این بیماری عروق کاروتید مفید باشد.

مقدمه: اندازه گیری غیر تهاجمی ضخامت انتیما- مدیا در عروق کاروتید امروزه بعنوان مارکر آترواسکلروز مورد توجه قرار گرفته است و می تواند پیشگوئی کننده حوادث عروقی قلبی باشد. مطالعه موجود به ارتباط بین ضخامت انتیما- مدیای کاروتید مشترک و بیماری عروق کرونر می پردازد.مواد و روشها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی، تحلیلی و مقطعی است که بر روی 300 نفر افراد مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق انجام شد. از تمامی این افراد پس از گرفتن شرح حال و انجام معاینات کلینیکی و ثبت قد و وزن، آزمایشهای قند خون ناشتا و لیپید پروفایل انجام شد. افراد بر اساس ابتلا به بیماری عروق کرونر به دو گروه تقسیم شدند. دو گروه بر اساس فاکتورهای خطر بیماری عروق کرونر تا حد ممکن match شدند، سپس حداکثر ضخامت انتیمای- مدیای کاروتید مشترک توسط اولتراسونوگرافی B-Mode در کلیه افراد مورد مطالعه، اندازه گیری شد و در صورت وجود پلاک از مطالعه کنار گذاشته شدند. اطلاعات پس از جمع آوری تحت نرم افزار SPSS-10 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: میانگین سنی افراد 72/50 سال و 65% مرد و 35% زن که به دو گروه تقسیم شدند.130 نفر (43%) در گروه مبتلا بهCoroanary Artery Disease (CAD)  و 170 نفر (7/56%) در گروه non CAD قرار گرفتند، دو گروه از نظر فاکتورهای خطری مثل سن، کلسترول توتال، مصرف سیگار، Body Mass Index، فشار خون بالا، HDL-C و LDL-C  اختلاف معنی دار آماری نداشتند. ضخامت انتیمای- مدیای کاروتید مشترک در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد در گروه CAD، ضخامت انتیما- مدیا 8/0 میلی متر بیش از گروه non CAD است که از لحاظ آماری معنادار بوده است.بحث: مطالعات مختلف ارتباط متفاوتی بین ضخامت انتیما- مدیای کاروتید و بیماری عروق کرونر و مغز نشان می دهد. بر اساس نتایج این مطالعه و از آنجایی که اندازه گیری انتیما- مدیای کاروتید توسط اولتراسونوگرافی روشی ساده و بی خطر است، می توان ضخامت انتیما- مدیای کاروتید مشترک را بعنوان فاکتور پیشگوئی کننده آترواسکلروز عروق کرونر در نظر گرفت.